My Youtube Story, HATE και το δικό μου παραλήρημα.

 Όταν ξεκίνησα τα βίντεο στο youtube δεν υπήρχαν Ελληνίδες youtubers (από όσο ξέρω). Ούτε εταιρίες να sponsorάρουν, ούτε partnership. Ξεκίνησα θέλοντας να ασχοληθώ με το μακιγιάζ, καθαρά ερασιτεχνικά. Είμαι 19 χρονών και ακόμη δεν έχω καταφέρει να σπουδάσω και για ακολουθήσω τα όνειρα μου. Δεν θα επεκταθώ στο γιατί, αλλά όλα για κάποιο λόγο γίνονται.

Αυτό που μου άρεσε στο youtube, ήταν ότι σου δινόταν η ευκαιρία όποιος και αν ήσουν, όπου και αν ήσουν, με ότι πτυχία είχες, ότι δουλειά και να έκανες να ασχοληθείς με αυτό που θες, να δείξεις στον κόσμο το πάθος σου και το ταλέντο σου. Παθιασμένη λοιπόν με το μακιγιάζ και την τέχνη του, τον χώρο της ομορφιάς και της μόδας, αποφάσισα να κάνω το δικό μου κανάλι. Δεν θεώρησα τον εαυτό μου ειδικό ή ταλαντούχο. Πάντα θα μαθαίνω, πάντα θα γίνομαι καλύτερη πάνω σ αυτό, όσο ενδιαφέρομαι να εξελιχθώ. Τέλος πάντων, έκανα το κανάλι μου στα αγγλικά. Είχα μερικά views. Δεν είχα καλή κάμερα, δεν είχα πολλά καλλυντικά, δεν είχα content που να μ αρέσει. Έκανα που και που βίντεο αλλά ΄τίποτα το ιδιαίτερο. Έτσι κάποια στιγμή αποφάσισα να σταματήσω. Μετά από λίγο καιρό όμως αφού η τρέλα δεν με είχε αφήσει, αφού είχα μάθει κάποια πράγματα παραπάνω, αποφάσισα να το κάνω λίγο καλύτερα. Δημιούργησα νέο κανάλι με ένα όνομα που ταίριαζε με αυτό που ήθελα να προβάλω. (kallismakeuphouse) Μ αρέσει. Ξεκίνησα τα βίντεο μου στα ελληνικά αφού είδα ότι και κάποια άλλη κοπέλα, η Jiana έχει ξεκινήσει τα βίντεο στα ελληνικά και σιγά σιγά ανακάλυπτα και άλλες... η Άρτεμης, η Ανατολή.. Άρχισε να μ αρέσει περισσότερο. Να μαζεύω τα χαρτζιλίκια μου για να ψωνίζω κάτι τις για το κανάλι, και σιγά σιγά και για καλύτερη κάμερα.

Όσο για το partnership και τα δωρεάν προϊόντα είναι κάτι που βοηθάνε αν έχεις πολλά views.
Εγώ δεν έχω. Ποτέ όμως δεν με βασίστηκα στα views και στα likes/dislikes. Λατρεύω το μακιγιαζ. Το αγαπώ. Όταν διαβάζω βιβλία ή συνεντεύξεις καταξιωμένων makeup artists σχεδόν δακρύζω. Για μένα δεν είναι απλά ένα κανάλι, ένα κραγιόν, ένα view. Για μένα είναι ένας τρόπος να ασχοληθώ με κάτι που αγαπάω τόσο πολύ εφ όσον δεν μου έχει δωθεί ακόμη η ευκαιρία για κάτι παραπάνω. Ίσως κάποτε κάποιος με ανακαλύψει μέσα από το κανάλι μου. Ίσως τα clicks μου δώσουν την οικονομική ευκαιρία για κάτι καλύτερο....δεν ξέρω.

Το άρθρο μου δεν έχει συνοχή...αρχή μέση ή τέλος. Απλά μερικές σκέψεις οι οποίες ήθελα να μοιραστώ με όσους με βλέπουν και με διαβάζουν.....με όποιους θα ήθελαν να ξέρουν κάτι παραπάνω για μένα.

Όσο για το θέμα των ''haters'', δεν ξέρω τι να πω. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ήμουν τόσο σημαντική ώστε να ασχολείται κάποιος μαζί μου. Δεν νομίζω ότι μπορείς να πείσεις κάποιον να μην σε μεισεί.... να πείσεις κάποιον ότι δεν λες ψέμματα, ότι δεν αντιγράφεις , ότι δεν είσαι άσχημη, χοντρή, χαζή και πάει λέγοντας... Δεν θα σας πω ότι όλα αυτά δεν με αγγίζουν γιατί θα πω ψέμματα. Θα σας πω όμως ότι ποτέ δεν θα σταματήσω κάτι που αγαπάω, μόνο και μόνο για κάποιες βρισίες/προσβολές κτλ.

Κάτι που με κάνει να ξεπερνάω όλα αυτά.. είναι οι δικοί μου άνθρωποι που με στηρίζουν.
Ξέρω ότι δεν είμαι όλα αυτά που με χαρακτηρίζουν, ίσως και να είμαι..... μα τη νύχτα που  πέφτω να κοιμηθώ, ξέρω ότι δεν έκανα κανέναν να κλάψει, να νιώσει ταπείνωση φόβο ή ντροπή. Έχω την συνείδησή μου καθαρή. 

Στην προσωπικότητα που ''δεν έχω'' εφαρμόζονται οι λέξεις σεβασμός και ευγένεια. Εσείς; Πόσο καλά νιώθετε όταν γράφετε ένα κακόβουλο σχόλιο; Πόσο καλύτερα νιώθετε από όταν γράφετε ένα καλό.

Ειλικρινά αηδιάζω στην ιδέα ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ η ίδια πίσω από το pc και να νομίζω ότι είμαι τόσο καλύτερη από κάποιον που να του πω κατάμουτρα προσβολές. Να νομίζω ότι είμαι τόσο μοναδική που με ζηλεύουν...τόσο έξυπνη που οι άλλοι είναι βλάκες...τόσο όμορφη που παντού να βλέπω ασχήμια.

Τελικά συμπεραίνω ότι πρέπει να χαίρομαι... είμαι ένας μη τέλειος άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να γίνει καλύτερος. Θαυμάζω το όμορφο, το έξυπνο, επιβραβεύω τις επιτυχίες άλλων. Είμαι καλός άνθρωπος και αυτό έχει σημασία.

Όταν βλέπω ένα όμορφο σχόλιο φαντάζομαι αμέσως έναν όμορφο άνθρωπο πίσω απ αυτό το σχόλιο. Όταν βλέπω ένα άσχημο σχόλιο φαντάζομαι ένα άσχημο πρόσωπο πίσω από αυτό... Χωρίς να τους έχω δει... Αυτό λέει πολλά...

Πολλές μίλησαν για fake φιλίες στην κοινότητα και ότι όλες γλυφώμαστε μεταξύ μας. Αλήθεια είναι πως βλέπω και γω πολλές αγάπες τριγύρω. Όμως όταν βλέπω κοπέλες που παρακολουθούσα από τα πρώτα τους βίντεο να εξελίσσονται, το κοινό τους να μεγαλώνει, όταν μου έχουν προσφέρει γνώσεις, ιδέες, όταν μου έχουν κάνει ''παρέα'' ουσιαστικά με τα βίντεο τους, ΄λογικό για μένα είναι να τις αγαπήσω και να αφήσω ένα θερμό σχόλιο στο κανάλι τους. Και νομίζω πως αυτές που είναι ''φίλες'' μου το ξέρουν και δεν το λαμβάνουν ως γλύψιμο.


Ποτέ δεν με ενδιέφερε να τραβήξω την προσοχή. Γενικά είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας... Ο λόγος που σας είπα την μικρή youtube ιστορία μου είναι για να δείτε πως ξεκίνησα να κάνω βίντεο όχι για την αναγνωρισιμότητα, για τα χρήματα ή για τα προϊόντα  Έμαθα μέχρι τώρα στη ζωή μου, ότι θέλω να το αποκτώ με τον δύσκολο τρόπο και όχι να μου έρχονται στο χέρι... Δεν περίμενα ποτέ να με βλέπουν τα 700 άτομα που με βλέπουν τώρα. Αν είναι 10 άτομα που όντως τους αρέσουν τα βίντεο μου και τα άρθρα μου και εγώ, είμαι ευτυχισμένη.

Τέλος πάντων Ευχαριστώ πολύ, όσες διάβασαν το παραλήρημα μου... Δεν είμαι αρθρογράφος και ξέρω ότι τίποτα στο κανάλι μου στο blog και σε μένα δεν είναι τέλειο, όπως και αυτό το κείμενο. Τουλάχιστον εγώ η ίδια ξέρω πως είναι κάτι δικό μου. Κάτι που έχω βάλει, κόπο και αγάπη.Εν τέλη μπορείτε να βρίζετε να προσβάλλετε να ειρωνέυστε , αλλά αυτό δεν αλλάζει το πως είμαι εγώ, αλλά το πως γίνεστε εσείς.



Κάλλι