My wedge story!

Γεια σας κορίτσια! Σήμερα ήθελα σ αυτό το ποστ να σας πω την μικρή μου ιστορία γι αυτά τα μποτάκια. Αρχικά να σας πω ότι είναι pinkwoman και ότι τα λατρεύω !  Δεν τα έχω φορέσει ακόμα για να σας πω αν είναι βολικά αλλά πόσο άβολη να είναι μια πλατφόρμα... 

Ξεκίνησα λοιπόν με 10 ευρώ ένα πρωί μαζί με την φίλη μου την Αντριάνα να πάμε στα pink να ψωνίσει που είχε εκπτώσεις... Καθώς είχαμε διαλέξει τι θα δοκιμάσουμε και μπαίναμε στο δοκιμαστήριο, ήταν εκεί μια κυρία γύρω στα 50, η οποία ήταν απ αυτές τις κυρίες που ακόμα και αν πάνε 90 χρονών θα κοιτιούνται 3 ώρες στον καθρέφτη για το κάθε μπλουζάκι που δοκιμάζουν και θα ρωτάνε τις γύρω πελάτισσες αν της πάνε τα ρούχα και με τι να τα φορέσει. Όχι δεν υπερβάλω. Αυτό ακριβώς έκανε! Το πιο αστείο ήταν όταν έβλεπε ένα μπλουζάκι πάνω μας και αμέσως έλεγε <<Ααα πολύ ωραίο αυτό.. Λένα (η υπάλληλος) φερ' το μου και μένα να το δοκιμάσω. Το έχετε σε small?>>

(Επίσης να σας πω ότι έχω το θέμα ότι δεν μου αρέσουν καθόλου τα flat παπούτσια. Ούτε μπότες ούτε μπαλαρίνες. Τα αθλητικά και τα all star  μου αρέσουν, αλλά μου φαίνομαι πολύ απλή όταν φοράω. Τα μποτάκια τύπου uggs είναι βολικά και ζεστά αλλά δεν τρελαίνομαι να φοράω απομιμήσεις και επίσης όλα μα όλα μυρίζουν ότι και να κάνεις, κάτι που μισώ. Δεν θα χω κάνει μπάνιο και κάθε είδους περιποίηση και μετά να πάω να βγάλω το ugg  για οποιονδήποτε λόγο και να μυρίζει.... Οκ δεν είναι τραγική η μυρωδιά υπερβάλω, αλλά πιάσατε το νόημα.. Με αυτήν την τεραααααστια παρένθεση θέλω να σας εξηγήσω ότι αποφάσισα να μην ξαναφορέσω ''uggs'' και αυτά τα μποτάκια μου ήρθαν κουτί.)

Η παραπάνω κυρία λοιπόν, ήθελε να ψωνίσει μια πλατφόρμα η οποία ήταν 1+1 δώρο προσφορά. Έπαιρνες δηλαδή δύο παπούτσια πληρώνοντας 20 ευρώ.  Ήθελε λοιπόν να πάρει μια μπλούζα και ένα παπούτσι αλλά δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα.. και εκεί που δοκίμαζε το μποτάκι το οποίο λιγουρευόμουν από καιρό, μου λέει.... <<Εσύ κοπελιά ποιο λες να πάρω;; αυτό ή αυτό;>> Φυσικά και της πρότεινα το μαύρο το οποίο μου άρεσε και μένα, όμως επειδή όπως σας είπα ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, προτίμησε το άλλο.  Σε κάποια φάση μας κάνει: <<Θέλει καμιά από εσάς να πάρει κανένα παπουτσάκι να το πληρώσουμε μισά μισά;>> Εκεί χτύπησαν καμπανάκια, έσκασαν βεγγαλικά, τιτίβισαν πουλάκια και δεν ξέρω και γω τι άλλο... <<Ναι αμέ>> είπα τάχα μου αμέριμνη.. 

Μετά από μια ώρα στο δοκιμαστήριο, να έχουμε τελειώσει εμείς και να περιμένουμε την κυρία που ήταν πριν από εμάς εκεί να δοκιμάσει τα πάντα και να αποφασίσει, μία ώρα αγωνίας για το αν θα ισχύει τελικά η συμφωνία μας, η εν λόγω κυρία αποφάσισε να πάει στο ταμείο με τα παπουτσάκια μας και να πληρώσει. Αφήστε που της έδωσα τα λεφτά μου να πληρώσει αυτή και στο πεντάλεπτο αυτό σκεφτόμουν τα πάντα <<μήπως δεν έκανα καλά; Μήπως πάρει τα παπούτσια μου και φύγει; Μήπως αλλάξει γνώμη;>> 

Ώσπου κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει <<Με 'γεια! >> δίνοντας μου τη σακούλα... 

Τώρα θα μου πείτε <<πως κάνεις έτσι για ένα ζευγάρι παπούτσια;>> ή ότι δεν είναι καν τόσο ωραία. 

Πρώτα απ όλα είναι ένα ζευγάρι που ήδη ήθελα να αγοράσω και μην νομίζετε πως επειδή ασχολούμαι με καλλυντικά μακιγιάζ κτλ ότι έχω την οικονομική άνεση που απαιτεί ένα τόσο ακριβό χόμπι. Εκτός αυτού, έκανε 50€ και το πήρα 10€

Επίσης είμαι η προσωποποίηση της γκαντεμιάς και πιστέψτε με δεν υπερβάλω. Πώς λοιπόν να μην κάνω σαν τρελή που τα απόκτησα;